Manager en kwaliteitsdeskundige ISO 26000 MVO-Keurmerkcommissie – Gijsbert van Voorst.

De ontwikkelingen  in het landschap van MVO zijn de laatste weken nadrukkelijk merkbaar in onze maatschappij. Waar we in vroeger jaren wars met het implementeren van MVO om konden gaan wordt dit niet langer breed geaccepteerd in de maatschappij. De eerste supermarkten komen met producten zonder verpakking, er komt een einde aan plastic bekers op kantoren en evenementenlocaties en ook de consument liet zich recent niet onberoerd. De kenner kent tevens de rechtspraak van vorig jaar die de ongeloofwaardigheid van duurzaamheidscommunicatie in het daglicht stelde. Recent volgde hier een onderzoek naar, want hoe staat het eigenlijk met het vertrouwen van de consument in de verduurzaming van bedrijven? 

Vooropgesteld geldt dat het glas nog immer halfvol is. Als verduurzamen niet lukt, dan wordt het ons meer en meer verplicht vanuit het gezag. De consument hecht hier ook meer en meer waarde aan, liefst 52% verwacht transparantie en aantoonbaarheid van duurzaamheid van bedrijven. In relatie hiermee vindt 67% van de consumenten dat het duurzaamheidsbeleid van bedrijven over het algemeen te onduidelijk is. Als lid van de MVO-Keurmerkcommissie bemerkt ik dat er zodoende een wereld valt te winnen, ik bemerk echter ook dat hier enkel te winnen valt als dit duurzaamheidsbeleid MVO in theorie én praktijk brengt.

We kunnen namelijk nog zo hameren op een duurzaamheidsbeleid of MVO-beleid, alles valt of staat met geloofwaardigheid. Het onderzoek tikt ons op de vingers als blijkt dat 69% van de consumenten meent dat bedrijven producten duurzamer laten lijken dan ze daadwerkelijk zijn. Toch verwacht negen op de tien communicatie van bedrijven over duurzaamheid. We moeten dan ook volledig terug naar de basis om de geloofwaardigheid terug te winnen. Eerst degelijk MVO implementeren, vervolgens constateren dat de implementatie al dan niet op orde is, en tenslotte bij een geloofwaardig beleid hier transparant over communiceren.

Een medelid van onze commissie bemerkte laatst in een gesprek dat zijn gesprekspartner hier openlijk naar vroeg: ‘Kan uw organisatie op voordracht van ons bedrijf een MVO-toetsing uitvoeren bij een leverancier waar volgens ons sprake is van greenwashing?’ Mijn medelid verwees naar de basis. Let op de implementatie van het beleid, of dit in de praktijk op orde is en of de communicatie transparant is. Wijs tenslotte op de mogelijkheid van de ISO 26000 meting. Weet de consument direct of het Basic, Brons, Zilver of Goud betreft, als het goed is maakt het bedrijf de rapportage namelijk ook openbaar. Liefst 52% verwacht immers transparantie.

Bron: https://ivrm.nl/helft-consumenten-vindt-duurzaamheidscommunicatie-ongeloofwaardig/?cn-reloaded=1

Gijsbert van Voorst