Noch werkgever, noch werknemer, noch werkgeversvereniging, lokale gemeente of welke instantie ontkomt er nog aan: MVO. De brede aandacht voor MVO wordt dan ook door vele organisaties opgepakt en toegepast in de bedrijfsvoering. De groentespecialist om de hoek verpakt zijn producten alleen nog maar met recyclebaar papier, het bouwbedrijf in de omgeving werkt nu actief met mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt en dat ene bedrijf waarvan u het nooit van had verwacht steunt inmiddels een project voor drinkwater in een ontwikkelingsland. U kijkt er niet meer van op, iedereen draagt zijn steentje bij.

Het gehele pallet aan MVO wat bestaat uit People, Planet en Profit wordt dan ook ten dele door vele bedrijven toegepast en dat verdient de complimenten. De consument zal bepaalde uitspraken niet meer serieus nemen. Denk aan voorbeelden van organisaties die zelfs door de rechter zijn teruggefloten. Scanderen met termen of het minimaal toepassen van MVO houdt nog niet in dat MVO in de genen zit. Consumenten en instanties worden wantrouwender naarmate zij meer en meer met de term duurzaamheid worden geconfronteerd. Al zal MVO alleen maar belangrijker worden, de prik bij die termen gaat op den duur van de cola.

Organisaties die echter verder zoeken vinden inmiddels meerdere toepassingsgebieden waardoor het MVO-beleid fris blijft. Denk bijvoorbeeld aan lokaal inkopen. Steeds meer bedrijven zoeken eerst in hun eigen omgeving naar een lokale aanbieder alvorens buiten de regio te rade te gaan. Daarbij zijn er met name onder het mkb mooie voorbeelden te vinden van bedrijven die opdrachten lokaal gunnen, al is het tarief hoger dan regionaal of nationaal. De lokale aanbieder maakte op zijn beurt furore door tijdens de COVID-crisis marketing te bedrijven met termen als #SupportYourLocal. Als de consument verder niet naar het restaurant mocht, dan kwam het restaurant wel naar de consument. Heden ten dage dreigt die consument weer wat af te haken aangezien datzelfde restaurant gepromoveerd is tot controlerende instantie. Bruiloften worden liever thuis gehouden want “tante Agaath is op leeftijd” en voor “studente Annabel” is de testlocatie wel erg ver weg.

Neemt niets af van het feit dat de aandacht voor de lokale ondernemer onverminderd groot blijft. Aan uw MVO-Keurmerkcommissie de taak om dit ook daadwerkelijk te verwerken in de keurmerkeisen. Conform de ISO 26000 checklist heeft dit voor 2021 geresulteerd in eis 3.10: ‘Wordt er zaken gedaan met lokale bedrijven en markten om duurzaam inkopen te stimuleren? Is bekend waar en hoe die producten die gekocht worden tot stand komen? De oplettende organisatie zal bij de voorbereidingen constateren dat hier 4 punten te vergeven zijn, als adviseur zou ik zeggen wellicht moet dit vanzelfsprekend zijn. Voor volgend jaar vindt u dan ook in de 4 niveaus vanaf het niveau Brons de weging anders terug. Is dit van toepassing ja of nee? U kijkt er niet meer van op, iedereen draagt zijn steentje bij.